«اسب ترکی» اصطلاحی است که به نوعی از نژادهای اسب اشاره دارد که خاستگاه آن به سرزمین‌های ترک‌نشین و مناطق آسیای میانه بازمی‌گردد. این نژادها به‌طور کلی به داشتن استقامت بالا، چابکی و قدرت در حرکت شهرت دارند و از دیرباز در میان اقوام ترک برای جنگ، کوچ و سفر اهمیت ویژه‌ای داشته‌اند.
این اسب‌ها اغلب جثه‌ای متوسط، اندامی کشیده و عضلانی، و توانایی پیمودن مسیرهای طولانی بدون خستگی دارند. همین ویژگی‌ها باعث شده بود که در تاریخ، به‌ویژه در زمان‌های نبرد و فتح سرزمین‌ها، جایگاه مهمی در سپاه‌ها و لشکرها داشته باشند. در برخی منابع، «اسب ترکی» نماد سرعت و پایداری در برابر سختی‌های راه معرفی شده است.
کاربرد اصطلاح «اسب ترکی» در زبان فارسی بیشتر برای اشاره به اسب‌هایی با نژاد یا ویژگی‌های منسوب به ترکان است. این عنوان گاهی به‌صورت کلی برای هر اسب نیرومند و چابک شرقی نیز به‌کار می‌رفته است. بنابراین، «اسب ترکی» هم معنای خاص نژادی دارد و هم در متون ادبی و تاریخی به‌عنوان نماد توان و شکوه از آن یاد شده است.