فتردن

لغت نامه دهخدا

فتردن. [ ف َ ت َ دَ ] ( مص ) دریدن و پاره کردن. ( برهان ). دریدن از یکدیگر. ( اسدی ) :
خود برآورد و باز ویران کرد
خود ترازید و باز خود بفترد.خسروی.- برفتردن ؛ کندن. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
یک دم بکش قندیل را
بیرون کن اسرافیل را
پر برفتر جبریل را
نه لا گذار آنجا نه لم.سنایی.

فرهنگ معین

(فَ تَ دَ ) (مص م . ) = فتریدن : ۱ - شکافتن ، پاره کردن . ۲ - پراکنده کردن .

فرهنگ عمید

۱. دریدن، پاره کردن، شکافتن: خود برآورد و باز ویران کرد / خود ترازید و باز خود بفترد (خسروی: لغت نامه: فتردن ).
۲. پراکنده کردن.

ویکی واژه

فتریدن:
شکافتن، پاره کردن.
پراکنده کردن.