فلخم. [ ف َ ل َ ] ( اِ ) فلاخن که آلت سنگ اندازی باشد. ( برهان ). پلخم. فلخمان. پلخمان. فلخمه. فلاخن. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به این کلمات شود. فلخم. [ ف َ خ َ ] ( اِ ) مشته حلاجان را گویند، و آن آلتی باشد از چوب که بر زه کمان زنند تا پنبه حلاجی شود. ( برهان ). محلاج ندافان بود. ( اسدی ) : گر بخواهی که بفخمند تو را پنبه همی من بیایم که یکی فلخم دارم کاری.حکاک ( از اسدی ).|| قفل صندوق. || دخمه و مقبره گبران. ( برهان ). مصحف دخمه است. ( حاشیه برهان چ معین ).
فرهنگ معین
(فَ لْ خَ ) (اِ. ) = فلخمه : مشتة حلاجی که بر زه کمان می زنند تا پنبه حلاجی شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) آلتی است از چوب که بر زه کمان زنند تا پنبه حلاجی شود مشته حلاجان : گر تو بخواهی ( تو خواهی ) که بفخمند ترا پنبه همی - من بیایم که یک فلخم دارم کاری
ویکی واژه
فلخمه: مشتة حلاجی که بر زه کمان می‌زنند تا پنبه حلاجی شود.
