اسرشتن

لغت نامه دهخدا

اسرشتن. [ اِ رِ ت َ ] ( مص ) سرشتن :
جسمشان را هم ز نور اسرشته اند
تا ز روح و از ملک بگذشته اند.مولوی.رجوع بسرشتن شود.

فرهنگ عمید

= سرشتن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم