معنی ایه تداین

دانشنامه آزاد فارسی

آیه تداین. آیۀ تدایُن
(یا: مداینه؛ دَین) در قرآن، سورۀ بقره، آیۀ ۲۸۲، بلندترین آیۀ قرآن. در این آیه خداوند به تشریع قوانین وام گیری و وام دهی پرداخته و تنظیم سند برای قرض مدت دار را بر طرفین مقرر کرده است. کمابیش بیست حکم فقهی دیگر دربارۀ مسائلی مانند قرض و رهن در این آیه آمده است و به تعبیری می توان آن را اساس ثبت و اسناد اسلامی دانست.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آیه تداین. آیه لزوم کتابت بدهی مدت دار را آیه دین گویند.
به آیه ۲۸۲ سوره بقره " آیه دَین، تداین یا مداینه و قرض" مى گویند. "یا أیها الذین آمنوا اذا تداینتم بدین الى أجل مسمى فاکتبوه ... ؛
بقره/سوره۲، آیه۲۸۲.
آیه دین طولانی ترین آیه قرآن هست.
نکات مهم آیه دین
آیه دین در بردارنده نکات فراوانى است که به برخى از آن ها اشاره مى نمائیم:۱ - براى جلوگیرى از هر گونه اشتباه و نزاع و براى قرض و وام و معاملاتی که مقدارى از پول باقى مى ماند باید چیزى نوشته شود؛۲ - نویسنده باید شخص سومى باشد، تا قرارداد از اطمینان بیش ترى برخوردار باشد و از دست برد یکى از طرفین سالم بماند؛۳ - نگارنده باید عادلانه و عین واقعیت را بنویسد؛۴ - نویسنده باید از احکام سند و شرایط معامله آگاه باشد؛۵ - افزون بر نوشتن، طرفین در قرارداد، باید دو شاهد بگیرند؛۶ - نگارنده سند و شهود، نباید به خاطر رعایت حق و عدالت مورد آزار و اذیت قرار گیرند ؛۷ - تداین یعنى سلم - معامله سلف، پیش خرید و پیش فروش - یا نسیه یا اجاره و هر معامله اى که یکى از عوضین مدت دار باشد؛۸- ضرورت تعیین مدت صریح، با قید روز و ماه و سال که از کلمه "مسمی" در آیه بر مى آید؛۹- شاهد باید دو مرد باشد ( یا یک مرد و دو زن )؛ و ... .
مستندات مقاله
...
[ویکی شیعه] آیه تداین. آیه تداین یا قرض آیه ۲۸۲ سوره بقره و طولانی ترین آیه قرآن است. در این آیه قوانین قرض دادن، قرض گرفتن و معامله کردن بیان شده است. طبق این آیه اشخاصی که معامله مدت دار انجام داده یا به یکدیگر قرض می دهند؛ باید آن را نوشته و به عنوان یک سند تجاری، مورد تأیید دو شاهد قرار بگیرد. بنابر عقیده شیعیان نوشتنِ این سند و قرارداد مستحب است ولی بنابر اعتقاد اهل سنت این عمل واجب می باشد. این آیه به مَداینه و دَین نیز معروف است.
آیه ۲۸۲ سوره بقره طولانی ترین آیه قرآن که به آیه قرض، مداینه و دِین نیز معروف است. این آیه درباره قواعد معامله کردن، قرض گرفتن و قرض دادن است. به عقیده برخی معنای تداین شامل هرگونه معامله ی مدت دار از جمله پیش خرید، پیش فروش، نسیه و اجاره می شود.
بنابر این آیه اشخاصی که معامله ای مدت دار انجام داده یا به یکدیگر قرض دهند، باید آن را شخص عادلی نوشته و علاوه بر آن، دو نفر مرد یا دو زن و یک مرد شاهد این سند تجاری باشند. نوشتن این سند تجاری به عقیده برخی از اهل سنت، واجب بوده و طبق گزارش تفسیر نمونه مشهور عالمان شیعه آن را مستحب می دانند. همچنین برخی نوشتن قرارداد را بر «نویسنده» واجب کفایی دانسته و بنا بر عقیده شیخ طوسی واجب نبوده و هزینه سند و قرارداد به عهده طلبکار است.
[ویکی اهل البیت] آیه تداین. این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام است
آیه دَین: آیه 282 سوره بقره.
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِذَا تَدَایَنتُم بِدَیْنٍ إِلَی أَجَلٍ مُّسَمًّی فَاکْتُبُوهُ وَلْیَکْتُب بَّیْنَکُمْ کَاتِبٌ بِالْعَدْلِ...».
بر مشروعیّت و بعضی آداب دین، مانند نوشتن مقدار دین و گرفتن شاهد بر آن دلالت دارد.