مطنجن. [ م ُ طَ ج َ ] ( اِ ) مأخوذ از مطجن تازی ، نوعی از خورش. ( ناظم الاطباء ). قسمی خورش که از گوشت و رب و مغز گردو و آلو کنند. خورشی است که از گوشت و پیاز سرخ کرده و مغز گردکان و آلوو گوجه برغانی کنند و چاشنی از شکر و قند زنند. اصل این کلمه مطجن باشد یعنی در تابه پخته و اصل مطجن نیز اشتقاق گونه و تقریبی از تابه. رجوع به طنجین و طیجن و تطجین شود. ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
