غوته

لغت نامه دهخدا

غوته.[ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) غوطه. سر فروبردن به آب به تمامی تن. ( از فرهنگ اوبهی ). غوطه کردن. ( فرهنگ اسدی ). سر به آب فروبردن و فرورفتن در آب ، و غوطه معرب آن است. ( برهان قاطع ) ( انجمن آرا )( آنندراج ). رجوع به غوته خوردن و غوته خورده شود.
ترکیب ها:
- غوته خوار. غوته خوردن. غوته خورده. رجوع به هر یک از این مدخل های شود.
غوته. [ غ ُ ت َ ] ( اِخ ) تلفظ ترکی گتا . شهری در آلمان. رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود.

فرهنگ عمید

= غوطه

فرهنگ فارسی

( اسم ) فرو رفتن در آب سر باب فرو بردن .