حفایر

لغت نامه دهخدا

حفایر. [ ح َ ی ِ ] ( ع اِ ) ج ِ حفرة. ( منتهی الارب ). || ج ِ حفیرة. ( اقرب الموارد ). رجوع به حفره و حفیرة شود.
حفایر. [ ح َ ی ِ ] ( اِخ )نام آبی بنی قریظه را از سوی چپ حاجیان از کوفه در وادی موسوم به مهزول تا اصل جبل سوق. ( منتهی الارب ).