ترکانیدن

لغت نامه دهخدا

ترکانیدن. [ ت َ رَ / ت َ دَ ] ( مص ) ترکاندن. کفتن. کافتن. کافتیدن. شکافتن. غاچ دادن.
- لب ترکانیدن ؛ اندک سخنی گفتن.

فرهنگ معین

(تَ رَ دَ ) (مص م . ) = ترکاندن : ۱ - ترک دادن ، شکاف دادن . ۲ - منفجر کردن .

فرهنگ فارسی

( مصدر )( ترکانیدترکاندخواهد ترکانید بترکان ترکاننده ترکانیده ) ۱- ترک دادن تراک دادن شکاف دادن . ۲- منفجر کردن انفجار.

ویکی واژه

ترکاندن:
ترک دادن، شکاف دادن.
منفجر کردن.