پاکزاده

لغت نامه دهخدا

پاکزاده. [ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) پاکزاد. حلال زاده. پاک نژاد. از نژاد پاک. ازنسل پاک. نجیب. اصیل. مقابل ناپاک زاده :
یکی آنکه ناپاک خون پدر
نریزد ز تن پاکزاده پسر.فردوسی.بگوهر مگر هم نژاده نیند
همان از پدر پاکزاده نیند.فردوسی.کسی کو ز فرزند او نام برد
چنین گفت کان پاکزاده بمرد.فردوسی.بدو گفت کای پاکزاده پسر
بمردی و دانش برآورده سر.فردوسی.بگفت آن که نعمان و منذر چه کرد
ز بهر من این پاکزاده دو مرد.فردوسی.همان پاکزاده نیاکان من
گزیده سرافراز و پاکان من.فردوسی.بفرمودشان بازگشتن بجای
چنان پاکزاده جهان کدخدای.فردوسی.چنین هفت سالش همی آزمود
بهر کار جز پاکزاده نبود.فردوسی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پاکزاد
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال پی ام سی فال پی ام سی فال تک نیت فال تک نیت فال انبیا فال انبیا فال کارت فال کارت