لغت نامه دهخدا
قنبیط. [ ق ُن ْ ن َ ] ( ع اِ ) سطبر و درشت ترین انواع کلم است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). خایه کرنب. ( ذخیره خوارزمشاهی ). بضم اول و تشدید نون و فتح آن و کسر یای موحده به فارسی کلم رومی و کلم گرد نامند مرکب القوی و با رطوبت غلیظه و قوت مفتحه و ملل و مبهی و مدر بول و بالخاصة محلل خمار و مولد سودا و مضعف دماغ و منجر وردی الغذا و مسدد و در سایر افعال مانند کرنب و مصلحش مهرا پختن او روغن بادام و زیتون و ادویه لطیفه و مائیه او مانع مستی و نطول طبیخ او جهت مفاصل مفید و تخم او مفسد منی است. ( تحفه حکیم مؤمن ). رجوع به ماده قبل شود.
