دانشنامه اسلامی
وی در سال ۴۳۶ ق (۱۰۴۵ م) در بغداد دیده به جهان گشود و در همان شهر تا پایان عمر زندگی نمود.
[ویکی فقه] ابوالحسن سعید بن هبةالله بن حسین، از بزرگترین اطبای قرن پنجم هجری است.
وی در سال ۴۳۶ ق (۱۰۴۵ م) در بغداد دیده به جهان گشود و در همان شهر تا پایان عمر زندگی نمود.
اساتید
از اساتید او می توان به ابو علاء بن تلمیذ، ابوالفضل کتیفات و عبدان کاتب اشاره نمود. روزگار زندگی او مصادف با روزگار سلطنت المقتدی بامر الله (۴۶۷ ق- ۴۷۸ ق) و فرزندش المستظهر (۴۷۸ ق- ۵۱۲) بود که وی در دستگاه این دو خلیفه عباسی، به خدمت مشغول بوده است و مدتی نیز سرپرستی بیمارستان عضدی بغداد به او واگذار شده بود. از محضر اطبای بسیاری بهره بردند که می توان به افراد اشاره کرد:۱. ابوابرکات هبةالله ملکا بغدادی (۴۷۰ ق- ۵۷۰ ق).۲. یحیی بن عیسی بن جزله (متوفی ۴۹۳ ق)۳. امین الدوله ابن التلمیذ (۴۶۵ ق- ۵۶۰ ق).۴. عبدالوهاب نیشابوری: وی نگاشته های استادش سعید بن هبة الله را به خراسان برد.
تالیفات
او تالیفات بسیاری در طب، منطق و فلسفه به رشته تحریر درآورده است که از آن جمله است:۱. المغنی فی الطب۲. الاقناع۳. التلخیص النظامی۴. کتاب خلق الانسان۵. کتاب فی الیرقان۶. مقالة فی صفات تراکیب الادویه: مؤلف در کتاب مغنی به این اثر اشاره کرده است۷. جوابات عن مسائل سئل عنها۸. مقالة فی الحدود و الفرق: رساله ای در فلسفه است.۹. مقالة فی تحدید مبادی الاقاویل الملفوظ بها و تعدیها۱۰. کتاب الاسباب و العلامات عیون الانباء فی طبقات الاطباء
وفات
...
