دُرّی، ضیاءالدّین (۱۲۴۹ـ۱۳۳۴ش) مترجم و پژوهشگر ایرانی. پس از طی تحصیلات مقدماتی، به حوزۀ علمی اصفهان رفت و از محضر استادان بزرگی چون میرزا جهانگیرخان قشقایی و میرزا ابوالحسن جلوه بهرۀ فراوان برد. سپس به تهران رفت و مدرسۀ اتحادیه را که اکنون به پاس خدمات فرهنگی او «درّی» نامیده می شود، تأسیس کرد. از ترجمه های اوست: نُزهَةالاَرواح و روضةالاَفراح؛ فلسفه الاعتماد (۲ جلد).
دانشنامه اسلامی
[ویکی نور] ضیاءالدین دری اصفهانی (1293-1375ق)، مدرس فلسفه در قرن چهاردهم، روش او در فلسفه، مشائی بود و نزد میرزا محمدحسن کرمانشاهی شاگردی نمود. شرح منظومه سبزواری از جمله آثار اوست. ضیاءالدین دری اصفهانی در سال 1293ق، در روستای درّ، از توابع اصفهان به دنیا آمد و بعد از تحصیل علوم مقدماتی در زادگاهش، در سال 1309 به قصد دانشاندوزی به اصفهان و سپس به تهران رفت. او پس از سکونت در تهران، به تدریس در دانشگاه مشغول شد. روش او در فلسفه، مشائی بود. در سال 1327ق، مدرسهای تأسیس کرد و با جدیت به تدریس و مباحثه در آن و همچنین مطالعه، تحقیق و نگارش کتاب پرداخت. ضیاءالدین دری اصفهانی در سال 1375ق، برابر با 1334ش، در تهران درگذشت. اسماعیلی، معصومه، دانشنامه جهان اسلام، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، ج17، تهران، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1391. کنز المسائل فی شرح أربع رسائل
