دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
ذود (۱ بار)
«تَذُودان» از مادّه «ذود» (بر وزن قول) به معنای منع کردن و جلوگیری نمودن است، دختران شعیب مراقب بودند گوسفندانشان متفرق یا آمیخته با گوسفندان دیگر نشود.
طرد و دفع . یعنی نزدیک آنها دو زن را دید که گوسفندان خود را از مخلوط شدن با گوسفندان دیگر کنار و دفع میکردند در نهج البلاغه حکمت 368 آمده است «اِنَّ اللَّهَ سبحانَهُ لِعِبادِهِ عَن نِقمَتِهِ» خدای سبحان عقاب را برگناه گذاشته تا بندگان را از نعمت خویش کنار و دور کند. در صحیفه سجادیه دعای 42 درباره قرآن آمده «حَتَّی یَکُونَ لَنا... عَنْ سُخَطِکَ وَ تَعَدّی حُدُودِکَ ذابِداً» تا ما را از غضب تو و تجاوز به حدود تو کنار کننده باشد. این کلمه فقط یکبار در قرآن یافته است.
