معنی کندله | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

کندله. [ ک ُ دُ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) چیزی گره شده و یک جا جمعگشته. ( برهان ) ( آنندراج ). گندله و هر چیز گره شده و یک جا جمعگشته. ( ناظم الاطباء ). امروز با گاف پارسی «گُندُلُه » گویند. ( حاشیه برهان چ معین ). و رجوع به گندله شود.
کندله. [ ک ُ دُ ل َ / ل ِ / ک ُ دِ ل ِ ] ( اِ ) کوزه شکسته. در نزد اصفهانیان ، و مردم قم تَنگِلِه گویند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).