دانشنامه اسلامی
کرده و کرد، قطعه زمینی که کناره های آن را بلند کرده باشند و در میان آن سبزی بکارند یا زراعت دیگری کنند. زمینی که برای کاشتن سبزی یا میوه درست کنند و در آن چیزی بکارند.
در قدیم، رسم بوده که کشاورزان، زمین های مزروعی خود را کرده بندی (قسمت بندی) می کردند و یک کرده را به نام امام حسین علیه السلام می کاشتند و در آخر سال حساب می کردند و درآمد آن را به یکی از تکایای شهر می پرداختند تا به مصرف سوگواری خامس آل عبا برسد.
این نوعی موقوفه سازی برای سیدالشهدا علیه السلام بود و بودجه مردمی که مخارج تکایا و سوگواری ها را تامین می کرد، به علاوه به کشاورزی و محصول زارعین هم برکت می داد و آنان امام حسین علیه السلام یا اباالفضل علیه السلام را در زمین و زراعت خویش، شریک و سهیم می کردند و نشانه نوعی محبت و ولایت نسبت به خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله بود.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
