( کاخ صفی آباد ) کاخ صفی آباد. [ خ ِ ص َ ] ( اِخ ) از کاخهای عهد صفویه در نزدیک بهشهر. ( گزارشهای باستان شناسی ج 3 ص 403 ).
فرهنگ فارسی
( کاخ صفی آباد ) از کاخهای عهد صفویه
دانشنامه عمومی
کاخ صفی آباد. کاخ صفی آباد مربوط به دورهٔ صفوی است و در بهشهر، پایگاه نیروی هوایی واقع شده و این بنا در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۵۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
دانشنامه آزاد فارسی
کاخ صفی آباد. در ۳ کیلومتری غرب بهشهر از دورۀ صفوی. در ۱۰۲۱ق و دورۀ شاه عباس اول روی تپه ای دست ساز معروف به همایون تپه یا گلستان تپه با ارتفاع ۱۷۸ متر از سطح دریا و مشرف بر آن، بر رشته کوه البرز احداث شده است. در دورۀ شاه صفی گسترش یافت و صفی آباد نام گرفت. از شمال غربی به جنگل های سرو و کاج و انار وحشی قراتپه و از شمال شرقی به خلیج آباد محدود شده است. بنایی است دوطبقه و مربع شکل به اضلاع ۲۵ متر با شش پنجره در هر ضلع که هشتی ورودی آن سقفی دایره ای شکل دارد. در هر طبقه اتاق های متعدد است و در یک آتش سوزی آسیب فراوان دیده و از حوض فواره دار وسط تالار، کاشی های سقف و نقاشی های دیوارهای عمارت، کاشی های رنگارنگ نمای بیرونی و باغ زیبای آن که از نظر طرح و نقشه به باغ فین شباهت داشت، اثری باقی نمانده است. در دورۀ رضاشاه و محمدرضاشاه مرمت شده است. کاشی های فعلی در مرمت ۱۳۲۶ش نصب شده اند. هم زمان جاده ای اتومبیل رو تا ایوان وسیع کاخ احداث شد. در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ در اختیار نیروی هوایی بود.
