چگرد

لغت نامه دهخدا

چگرد. [ چ ِ گ ِ ] ( اِ ) نام قسمی از درختان جنگلی که در جنوب ایران و بخصوص در بلوچستان و چاه بهار دیده شده است. نوعی درخت جنگلی که نامهای دیگر آن «طلح » و «سیال » و «ببله » است. رجوع به کتاب جنگل شناسی ج 2 ص 134 و کتاب درختان جنگلی ایران ص 177 شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) درختی از تیر. پروانه واران جزو دست. گل ابریشم ها که در جنوب ایران نیز کشت میشود طلح سیال .

دانشنامه عمومی

چگرد (سیب و سوران). چگرد، روستایی در دهستان هیدوچ بخش هیدوچ شهرستان سیب و سوران در استان سیستان و بلوچستان ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۴۸۹ نفر ( ۱۴۲ خانوار ) بوده است.
چگرد (مهرستان). چگرد، روستایی در دهستان زابلی بخش مرکزی شهرستان مهرستان در استان سیستان و بلوچستان ایران است. مردم چگرد مردمی بسیار خونگرم و مهمان نواز هستند. روستای چگرد از قدیمی ترین روستاهای شهرستان مهرستان است. داری نخلستان بسیار زیبا و سرسبز و رودخانه های فصلی به نام کروچی و مزن کور است. نخل وحشی در این منطقه بسار زیاد است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۱٬۰۵۰ نفر ( ۲۹۱ خانوار ) بوده است.