چنچولی. [ چ َ ] ( اِ ) بمعنی بادپیچ است و آن ریسمانی باشد که در ایام عید و نوروز از شاخ درخت و جاهای بلند آویزند و زنان و کودکان بر آن نشسته در هوا آیند و روند و گویند این لغت از لغات هندی است. ( از برهان ) ( آنندراج ). ریسمانی که دو سرش ببالا بسته و در میانش جای نشستن آدمی است که بر آن تاب میخورد و نامهای دیگرش «تاب » و «آورک » است. ( فرهنگ نظام ذیل چنچولی ). چنچله. ( ناظم الاطباء ). چنگولی. ( فرهنگ نظام ). بادپیچ. باد. ( در تداول روستائیان فیض آباد محولات بخش تربت حیدریه ). و رجوع به بادپیچ و تاب و چنچله شود.
