دانشنامه اسلامی
پیر حسن اصفهانی، شاعر ادیب، از سخنوران قرن یازدهم هجری. شاعری خوش طبع و بذله گو بوده و لطیفه های بسیاری از او در آن روزگار میان مردم مشهور بوده است. برادرش حاج عبداللَّه عطار، در امامزاده اسماعیل عطاری می کرده و در داروشناسی کم نظیر بوده است. مثنوی خروسیه از منظومه های مشهور پیرحسن است. وی قبل از سال ۱۰۸۳ق وفات یافت.
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۲۰۴-۲۰۵.
۱. ↑ نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۲۰۴-۲۰۵.۲. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۹، ص۲۴۰.
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۴۲.
...
