پشتک وارو

لغت نامه دهخدا

پشتک وارو. [ پ ُ ت َ ] ( اِ مرکب ) رجوع به پشتک شود.

فرهنگ معین

(پُ تَ ) (اِمر. ) قسمی معلق ، پریدن کسی که پشت به آب ایستاده و معلق زند و بر آب فرود آید.

ویکی واژه

قسمی معلق، پریدن کسی که پشت به آب ایستاده و معلق زند و بر آب فرود آید.