پسریچه

لغت نامه دهخدا

پسریچه. [ پ ُ / پ ِ چ َ /چ ِ / پ ُ / پ ِ س َ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) پسر کوچک. || پسر بدکاره. ( برهان قاطع ) ( فرهنگ رشیدی ). در فرهنگ پسریچه بوزن جنبیده آورده بمعنی پسران بدکار. ( در لغت نامه خطی مجهول ). || مردم سفله. ( برهان قاطع ). بدکار و سفله باشد. کذا فی المؤید. مردم پست فرومایه. دون. رذل.

فرهنگ عمید

پسرک، پسر کوچک.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال نخود فال نخود فال پی ام سی فال پی ام سی فال احساس فال احساس فال حافظ فال حافظ