واعظ واسطی

لغت نامه دهخدا

واعظ واسطی. [ ع ِ ظِ س ِ ] ( اِخ ) شمس الدین محمدبن القاسم از مشاهیر شعراست که به عربی شعر می سروده و به سال 744 هَ. ق. درگذشته است. ( از قاموس الاعلام ترکی ).

فرهنگ فارسی

شمس الدین محمد بن القاسم از مشاهیر شعر است که بعربی شعر میسروده و بسال ۷۴۴ ه . ق در گذشته

دانشنامه عمومی

علی بن ابراهیم واسطی شهرت یافته به ابن معتوق، واعظ واسطی همچنین ابن ثردة ( ۱۳۱۹ - ۱۳۴۹ ) شاعر و واعظ عراقی بود که در بیشتر در دمشق زیست و واعظ مسجد جامع اموی بود. او را از «عقلای مجانین» دانسته اند که اندکی پس از خطابت، در خِرَدش نقصان شد و اوهام می دید، سپس در بیمارستان آن روزگار بستری گشت. او را شاعری نازک احساس و خوش گو ذکر کرده اند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم