لغت نامه دهخدا
نجادة. [ ن َ دَ ] ( ع مص ) دلیر و مردانه گردیدن. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). نجدة. ( منتهی الارب ). شجاع و درگذرنده بودن در اموری که دیگران از آن عاجزند. نجدة. ( از المنجد ).
نجادة. [ ن ِ دَ ] ( ع اِمص ) حرفه نَجّاد. ( از المنجد ). فراش دوزی. بالین دوزی. عمل نجاد. رجوع به نجّاد شود.
