لغت نامه دهخدا مکاشر. [ م ُ ش ِ ] ( ع ص ) همسایه نزدیک. و گویند جاری مکاشری ؛ ای بحذائی کأنه یکاشرنی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به مُکاسِر شود.
