مشکدم

لغت نامه دهخدا

مشکدم. [ م ُ دَ / دُ ] ( اِ مرکب ) نام مرغکی سیاه رنگ و خوش آواز. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( جهانگیری ). جانوری باشد سیاه رنگ در غایت خوش آوازی. ( برهان ). مرغی است سیاه رنگ و خوش آوازه. ( فرهنگ رشیدی ). مرغی سیاه رنگ در غایت خوش آوازی. ( ناظم الاطباء ) :
همه جویباران پر از مشکدم
بسان گل تازه شد می به خم.فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 7 ص 2153 ).پراکنده با مشکدم سنگخوار
خروشان به هم سارک و لاله سار.اسدی ( از فرهنگ رشیدی ).
مشکدم. [ م ُ / م ِ دُ ] ( ص مرکب ) سیاه دُم. ( از فهرست ولف ). صفت اسب که دمی سیاه همچون مشک دارد :
نشست از بر ابلق مشکدم
جهنده سرافراز روئینه سم.فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ص 2684 ).سخنهاش بشنید بهرام گرد
عنان ابلق مشکدم را سپرد.فردوسی ( شاهنامه ایضاً ص 2688 ).سیه چشم و گیسوفش ومشکدم
پری پوی و آهوتک و گورسم.اسدی.
مشکدم. [ م ُ / م ِ دَ ] ( ص مرکب ) که دمش چون مشک خوش بوی باشد. که نفسش معطر و دلپذیر باشد :
دجله ز زلفش مشکدم ، زلفش چو دال دجله خم
نازک تنش چون دجله هم ، کش کش خرامان دیده ام.خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 453 ).

فرهنگ معین

( ~. دَ ) (اِ. ) پرنده ای سیاه رنگ و خوش آواز.

فرهنگ عمید

پرنده ای سیاه رنگ و خوش آواز: پراکنده با مشک دم سنگ خوار / خروشان به هم شارک و کبک و سار (خطیری: شاعران بی دیوان: ۲۹۲ ).

فرهنگ فارسی

که دمش چون مشک خوش بوی باشد
۱ - جانوری ( پرندهای ) باشد سیاه رنگ در غایت خوش آوازی : پراکنده با مشک دم سنگخوار خروشان بهم سارک و کبک و سار . ( اسدی ) توضیح با مراجعه بماخذی که در دست بود این جانور شناخته نشد .

ویکی واژه

پرنده‌ای سیاه رنگ و خوش آواز.