لغت نامه دهخدا متناوم. [ م ُ ت َ وِ ] ( ع ص ) خویشتن را خوابیده نماینده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). کسی که خویشتن را خوابیده مینمایاند. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تناوم شود.
