فلغند. [ ف ُ غ ُ / ف َ غ َ ] ( اِ ) خاربستی که دور دیوار باغ و مزرعه کنند. پرچین. ( فرهنگ فارسی معین ). پرچین بود که بر سر دیوار کنند. ( یادداشت مؤلف ). پرچین دیوار باشد. ( اسدی ) : تا نکردی خاک رابا آب تر چون نهی فلغند بر دیوار بر؟طیان.سیم به منقار غلبه ، صبر نماندم غلبه پرید و نشست [ از ] بر فلغند.ابوالعباس.|| جا و محل خطرناکی را هم گفته اند از دریا که کشتی را در آن خطر عظیم است ، و آن را به عربی فم الاسد خوانند. ( برهان ).
فرهنگ معین
(فَ لْ غَ ) (اِ. ) پرچین ، خاربست .
فرهنگ عمید
= پرچین٢: تا نکردی خاک را با آب تر / چون نهی فلغند بر دیوار بر (طیان: شاعران بی دیوان: ۳۱۴ ).
