دانشنامه اسلامی
صکک (۱ بار)ف (۲۹۹۹ بار)
«صَکَّت» از مادّه «صکّ» (بر وزن شک)، به معنای زدن شدید، یا به صورت زدن است، و منظور در اینجا این است که همسر ابراهیم(علیه السلام)هنگامی که نوید تولد فرزندی را شنید، همان گونه که عادت زنان است، دست ها را از شدت تعجب و حیا به صورت زد.
. صکّ به معنی ضرب و دفع است در اقرب الموارد گوید: «صَکَّتْ وَجْهَها» یعنی: با اطراف انگشتان به پیشانی خود زد مثل کار متعجّب. به قول طبرسی صکّ زدن چیزی است با چیزی عریض. یعنی زن ابراهیم علیه السلام چون بشارت فرزند را از ملائکه شنید رو کرد با لوله و با تعجّب به صورت خود زد و گفت: من عجوز نازا هستم چطور صاحب فرزند خواهم بود؟ این لفظ در قرآن بزرگ فقط یکبار یافته است .
