غیبتگر

لغت نامه دهخدا

غیبتگر. [ غ َ / غ ِ ب َ گ َ ] ( ص مرکب ) بدگو. ( ناظم الاطباء ). بدگویی کننده. آنکه کارش غیبت و بدگویی از مردم باشد. رجوع به غیبت شود.

فرهنگ عمید

آن که کارش غیبت کردن و بدگویی است، غیبت کننده، بدگویی کننده در غیاب مردم.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چوب فال چوب فال شمع فال شمع فال قهوه فال قهوه فال زندگی فال زندگی