دانشنامه اسلامی
میرزا علی واعظ بروجردی فرزند میرزا ابوتراب، از وعاظ معروف و محدّثین محترم اصفهان در قرن چهاردهم هجری بوده است. وی از شاگردان نوراللّه نجفی مسجدشاهی بود. او واعظی بلیغ و گوینده ای راست گفتار و مورد اعتماد بود. در بیان فضایل و مناقب و تفسیر و حدیث و تاریخ معصومین (علیهم السّلام) اقوالش عموما مستند و خود در نزد عموم طبقات محترم بود. به علت احاطه بر احادیث به محدّث معروف بود و همچون پدر در مسجد محلّه شمس آباد اقامه جماعت می کرد.
وفات
او در ۲۵ ربیع الاوّل ۱۳۵۸ق وفات یافته و در صحن تکیه درکوشکی (بروجردی) در تخت فولاد مدفون شد.
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۱۴۲.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، ص۱۴۲.۲. ↑ خلیلیان، حمید و اصغر منتظرالقائم، بوستان فضیلت، ص۱۹۱-۱۹۲.۳. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان، ج۲، ص۲۱.
منبع
...
