دانشنامه اسلامی
علی اکبر بن محمّدصالح، شاعر ادیب، از سخنوران قرن یازدهم هجری در اصفهان بوده است. او از غلامان خاصّه دربار شاه سلیمان صفوی بوده و به درویشان نیز ارادت داشته و از آنان تعلیم می گرفته است. در شعر طبعی روان داشته و «وجهی» تخلّص می نمود. شعر زیر از اوست: " ای کاش که یار آید و نوروز کنیم ••• از آتش شوق سینه پرسوز کنیم""بر گرد سرش چو گردش لیل و نهار ••• روزی به شب آریم و شبی روز کنیم".
نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۷۴.
۱. ↑ نصرآبادی، محمدطاهر، تذکره نصرآبادی، ج۱، ص۷۴.۲. ↑ بندرا بن داس، سفینه خوشگو: دفتر دوم، ص۷۷۹.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۶۳۶.
...
