دانشنامه اسلامی
یکی از فرزندان امام حسین علیه السلام که شیرخوار بود و از تشنگی، روز عاشورا بی تاب شده بود. امام، خطاب به دشمن فرمود: از یاران و فرزندانم، کسی جز این کودک نمانده است.
نمی بینید که چگونه از تشنگی بی تاب است؟ در «نفس المهموم » آمده است که فرمود: «ان لم ترحمونی فارحموا هذا الطفل » در حال گفتگو بود که تیری از کمان حرمله آمد و گوش تا گوش حلقوم علی اصغر را درید. امام حسین علیه السلام خون گلوی او را گرفت و به آسمان پاشید.
در کتاب های مقتل، هم از «علی اصغر» یاد شده، هم از طفل رضیع (کودک شیرخوار) و در این که دو کودک بوده یا هر دو یکی است، اختلاف است.
در زیارت ناحیه مقدسه، درباره این کودک شهید، آمده است: «السلام علی عبدالله بن الحسین، الطفل الرضیع، المرمی الصریع، المشحط دما، المصعد دمه فی السماء، المذبوح بالسهم فی حجر ابیه، لعن الله رامیه حرملة بن کاهل الاسدی ».
و در یکی از زیارتنامه های عاشورا آمده است: «و علی ولدک علی الاصغر الذی فجعت به » از این کودک، با عنوان های شیرخواره، شش ماهه، باب الحوایج، طفل رضیع و... یاد می شود و قنداقه و گهواره از مفاهیمی است که در ارتباط با او آورده می شود.
«علی اصغر، یعنی درخشانترین چهره کربلا، بزرگترین سند مظلومیت و معتبرترین زاویه شهادت... چشم تاریخ، هیچ وزنه ای را در تاریخ شهادت، به چنین سنگینی ندیده است». علی اصغر را «باب الحوائج » می دانند، گرچه طفل رضیع و کودک کوچک است اما مقامش نزد خدا والاست.
