لغت نامه دهخدا
عفوصة. [ ع ُ ص َ ] ( ع اِمص ) تلخی و تندی مزه. ( منتهی الارب ). مرارت و قبض که بلعیدن بدانها سخت شود، و هر گاه با هم باشد «بشاعت » شود. ( از اقرب الموارد ). رجوع به عفص و عفصی و عفوصت شود.
عفوصت
عفوصة. [ ع ُ ص َ ] ( ع اِمص ) تلخی و تندی مزه. ( منتهی الارب ). مرارت و قبض که بلعیدن بدانها سخت شود، و هر گاه با هم باشد «بشاعت » شود. ( از اقرب الموارد ). رجوع به عفص و عفصی و عفوصت شود.
