دانشنامه اسلامی
عبدالباقی فرزند معینای اصفهانی، از شعرای اوایل قرن یازدهم هجری؛ در هند ساکن بوده و از معتمدان جهانگیر پادشاه است. گاهی در کابل و گاهی در سِند به خدمت مشغول بوده و در شعر طبعی خوش داشته است. این شعر از اوست: "با زَهر غم او تریاک ندارم می میرم ••• و از مردن خود باک ندارم"کیخسرو تجریدم و جمشید قناعت ••• پروای شکوه جم و ضحّاک ندارم".
اوحدی بلیانی، محمد، تذکره عرفات العاشقین، ج۴، ص۲۵۶۱-۲۵۶۲.
۱. ↑ اوحدی بلیانی، محمد، تذکره عرفات العاشقین، ج۴، ص۲۵۶۱-۲۵۶۲.۲. ↑ معانی، احمد گلچین، کاروان هند، ج۲، ص۱۳۳۱-۱۳۳۲.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۱۰۶.
...
