[ویکی اهل البیت] شیخ محمد تقی فرزن علی محمد نوری، والد علامه نوری یکی از اعلام بزرگ قرن سیزدهم هجری است. در سال 1201 در مازندران متولد شد. پدرش صاحب دیوان و در مشاغل مهم دولتی بود و فرزند را بدین مسیر تشویق می نمود و بعد از تحصیلات با اصرار پدر مواجه شد، اما او در جوانی از خدمت پدر به دار العلم اصفهان فرار نمود و با دستی خالی اما علاقه ای وافر به تحصیلات دینی مشغول شد. مدتها در اصفهان از حضور علما (مانند حکیم نوری) استفاده نمود و سپس عازم عتبات شد و از محضر سید محمد مجاهد و دیگر اعلام بهره ها برد. و سالها به دیار خویش (نور مازندران) مبلغی جامع و معلمی دلسوز بود. مرحوم نوری عالمی عامل و زاهدی متواضع بود. در فقه و اصول، ادبیات عرب و فنون نظم و نشر مهارت داشت. خطی نیکو داشت. شخصیتی دانا، خوش اخلاق، متواضع و خوش برخورد بود. مردم را به سوی علم و دانش داعی و خلق خدا را به سوی حق و حقیقت هادی بود. همت و پشتکار او در حوایج مردم افزون بود. متجاوز از سی نفر از اهالی محل خویش را به درجه علم و کمال ارتقاء داد و عده ای از بی سوادان به همت او باسواد شدند. از آثار مهم او: شرح ارشاد (در چهارده جلد) مناقب معصومین، مقتل و مراثی و غیره بود. فرزند بزرگوارش حاجی نوری اعلی الله مقامه در آثار خویش به ترجمه پدر پرداخته و وفات او را در سال 1263 در سعادت آباد میداند اما جنازه در وادی السلام نجف مدفون شد.
