شخیل

لغت نامه دهخدا

شخیل. [ ش َ ] ( اِ، اِمص ) شخول. صفیر و صدایی باشد که در وقت آب خوردن اسبان کنند. ناله و فریاد. بانگ و نعره. ( برهان ).
شخیل. [ ش َ ] ( ع ص ، اِ ) دوست نوجوان یا عام است. ( منتهی الارب ). رجوع به شخل شود.

فرهنگ عمید

= شخول

فرهنگ فارسی

۱ - بانگ فریاد . ۲ - سوت صفیر . ۳ - ناله . ۴ - پژمردگی افسردگی .
دوست نوجوان یا عام است