لغت نامه دهخدا
- شتک زدن آب روی سنگ ؛ ترشح و پریدن ذرات آب رودخانه و نهر، جز آن بر اثرجریان تند و سریع آن بر روی سنگها و به اطراف و حوالی. ( فرهنگ لغات عامیانه جمالزاده ).
|| انعقاد مایعی غلیظ بر شیئی : سر شب که شد، پدرش با کلاه تخم مرغی که دوغ آب گچ رویش شتک زده بود ازبنایی برگشت. ( زنده به گور صادق هدایت ص 76 و 77، از فرهنگ فارسی معین ).
