دانشنامه اسلامی
سیدعلی طاهری سِدِهی متخلّص به «شیوا» فرزند سیّدمحمّدرحیم، عالم فاضل و ادیب شاعر، در قرن چهاردهم هجری بوده است. وی از اعقاب سیّدصالح قصیر است. در حدود سال ۱۳۲۰ق در سِدِه ماربین (خمینی شهر فعلی) متولّد شده و در اصفهان نزد علمای اصفهان و احتمالاً سیّدمحمّدباقر درچه ای و عبدالکریم گزی به تحصیل پرداخت.او سپس برای تکمیل تحصیلات خود به عتبات عالیات مشرّف شده و در مدرسه حسن خان کربلا و مدرسه شیخ جعفر در نجف سکونت گزیده و به تحصیل ادامه داد. پس از آن به سیاحت پرداخته و در جنوب و شمال کشور به ترویج دین و تبلیغ شریعت مشغول بود و در کنار آن به تکمیل معلومات ادبی خود پرداخت و از جمله در مشهد مقدس در خدمت ادیب نیشابوری کسب فیض نمود. او عاقبت در تهران سکونت گزیده و در همان شهر وفات یافت. اشعارش بالغ بر بیست هزار بیت و موضوع آن اغلب در پند و حکمت و انتقاد از اوضاع اجتماعی است. مقداری از اشعار او با عنوان «دیوان غزلیات و قصاید سیّد علی طاهری سدهی متخلّص به شیوا» در سال ۱۳۳۳ش در تهران به طبع رسیده است. شعر زیر از اوست: "گردش چشمان یار، آفت جان و تن است ••• سرو قد آن نگار، روح و روان من است""طُرّه طرّار او، دامِ ره اهل دل ••• نرگس جادوی او، آهوی شیرافکن است".
مهدوی، سید مصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۸۶-۴۸۷.
۱. ↑ مهدوی، سید مصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۸۶-۴۸۷.۲. ↑ طاهری، سیدعلی، دیوان شیوای سدهی: مقدمه.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۵۱۰.
...
