دانشنامه اسلامی
سببیت، مقابل طریقیت بوده و به این معنا است که پیروی از اماره معتبر سبب ایجاد مصلحت در صورت مخالفت آن با واقع می گردد، چه ایجاد مصلحت در مؤدای اماره سببیت محض باشد و چه در سلوک اماره (سببیت سلوکی)؛ و این مصلحت ایجاد شده یا مساوی و یا بیشتر از مصلحت موجود در حکم واقعی فوت شده است؛ بنابراین، در صورت مخالفت اماره با واقع، شارع حکمی ظاهری مطابق مؤدای اماره در حق مکلف انشا نموده و مصلحت فوت شده را این گونه جبران می کند.البته بنا به سببیت سلوکی، هیچ حکمی ایجاد نمی گردد و صرف سلوک و حرکت طبق اماره، مصلحت ایجاد می کند.
