ربیثا

لغت نامه دهخدا

ربیثا. [ رَ ] ( سریانی ،اِ ) بلغت سریانی نوعی ازماهی کوچک باشد که از جانب هرمز آورند و آن را در گرمسیر ماهی اشته گویند و ماهیانه از آن پزند و همچنان خشک نیز خورند. قوت باه دهد. ( برهان ) ( آنندراج ). نوعی از ماهی خرد. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). چیزی چون صحناة، و این دو را از ماهیان خرد کنند. ( لکلرک )( از مفردات ابن بیطار ص 135 ). ماهی کوچک است که از طرف هرمز می آورند و در گرمسیر او را ماهی اشته خوانندو از وی ماهیانه سازند همچنان که خشک نیز می خورند و طبیعت وی گرم تر بود و مهیج بود و معده را نیکو بود لیکن تشنگی آورد و مصلح وی مغز کاهو بود. ( از اختیارات بدیعی ) : و گفت قدری ربیثاء و نان جو دارم. ( تجارب السلف ص 120 ). و رجوع به دزی ج 1 ص 499 شود.

فرهنگ عمید

نوعی ماهی کوچک.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ربیثا به نوعی ماهی با پولک های ریز گفته می شود.
ربیثا نوعی ماهی کوچک دارای پولکهای ظریف است و در مناطق گرمسیری آن را ماهی اشته خوانند.
حکم خوردن ربیثا
عنوان یاد شده به مناسبت در باب اطعمه واشربه به کار رفته است.ماهی پولک دار حلال است، هرچند پولکهای آن ظریف باشد، مانند ربیثا.