دوزای

لغت نامه دهخدا

دوزای. [ دُ] ( نف مرکب ) دوزا. دوزاینده. ( از برهان ) ( از انجمن آرا ). زن که دو بچه از یک شکم آرد. توأمان زاینده.
دوزای. ( اِ ) دورای و مزمارو نایی که مطربان نوازند. ( ناظم الاطباء ) ( از انجمن آرا ) ( از برهان ) ( از آنندراج ). رجوع به دورای شود.

گزارش محتوای نامناسب