دانشنامه اسلامی
جلال الدّین کور اصفهانی متخلّص به «باری» از شاعران و خوشنویسان قرن دهم هجری است. خط نستعلیق را به روش ملّاسلطان علی مشهدی خوش می نوشت. به غایت خیره و طیره و هرزه گرد بود. از اصفهان به هند رفته و در سال ۱۰۰ه. ق در آنجا درگذشت. او از نزدیکان (و احتمالاً از فرزندان) میر روزجهان صبری بود. این بیت از اوست: چراغ افروز بزم عشرتم شد آتشین رویی ••••• که هر پنهان نگاهش آتش صد خرمن است امشب
گلچین معانی، احمد، کاروان هند، ج۱، ص۱۴۱.
۱. ↑ گلچین معانی، احمد، کاروان هند، ج۱، ص۱۴۱.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۳۵۱.
...
