جارکش

لغت نامه دهخدا

جارکش. [ ک َ / ک ِ ] ( نف مرکب ) جارکشنده. کسی که جار میزند. جارزننده. آنکه ندا دردهد. کسی که به آوازبلند مردم را به امری دعوت کند. رجوع به جار شود.

فرهنگ معین

(کِ یا کَ ) (ص فا. ) کسی که به آواز بلند مردم را به امری دعوت کند، جارزن ، جارکشنده .

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که به آواز بلند مردم را به امری دعوت کند جارزن .

ویکی واژه

کسی که به آواز بلند مردم را به امری دعوت کند، جارزن، جارکشنده.