لغت نامه دهخدا تیانچه. [ چ َ / چ ِ ] ( اِ مصغر ) دیگ سرگشاده کوچک باشد. ( برهان ). مصغر تیان. دیگ کوچک سرگشاده. ( ناظم الاطباء ). تیان خرد. تیان کوچک. دیگی که سر گشاده تر از بن دارد. ( از یادداشتهای مرحوم دهخدا ).
