دانشنامه اسلامی
تجیب مادر عَدی و سعد، پسران اَشرَس بن شبیب سکونی، بود.
نیای تجیبیان اندلس
نیای تجیبیان اندلس، عُمَیرَة بن مُهاجربن نجده بود که نسبش به عدی بن اشرس بن شبیب می رسید و ازینرو به آنان بنی مُهاجر نیز گفته می شد.
عُمیره در سال ۹۲ همراه سپاهیان موسی بن نُصَیر وارد اندلس شد و مدتی در منطقة ثَغْراعلی (سَرَقُسطه / ساراگوسا) اقامت گزید و دو سال حاکم ولایت برشلونه (بارسلون) شد.
ظاهراً عربهای بنی تجیب طی یک قرن و نیم اقامت در سرقسطه، توانستند نفوذ بسیار و جایگاه ویژه ای به دست آورند.
ظهور رسمی تجیبیان در صحنة سیاسی
ظهور رسمی تجیبیان در صحنة سیاسی سرقسطه مرهون سیاستهای دوراندیشانة امیر اموی اندلس، محمدبن عبدالرحمان دوم (حک : ۲۳۸ـ۲۷۳)، در مقابل خاندان دو رگه (مُوَلَّدون)
و شورشی بنی قَسی در نواحی شمالی اندلس بود.
او از عربهای بنی تجیب ساکن در سرقسطه برای سرکوبی بنی قسی که بر منطقه چیره شده بودند، استفاده کرد و بدین منظور، در ۲۴۸ شهر «قلعة ایوب» را در نزدیکی سرقسطه بنا کرد و عبدالرحمان بن عبدالعزیز تجیبی را حاکم آن سامان گردانید و آنگاه قلعه های شُمیط و دَرَوْقَه و فُرِتش را برای تجیبیان ساخت تا آنان بتوانند بنی قسی را سرکوب و از تجاوزاتشان جلوگیری کنند.
عبدالرحمان بن عبدالعزیز تجیبی
...
