بادانجیر

لغت نامه دهخدا

بادانجیر. [اَ ] ( اِ مرکب ) نوعی از درخت انجیر است که پیش از همه درختان میوه دهد و انجیر آن کاواک و پرباد میباشد. ( برهان ) ( جهانگیری ). انجیر بادی. قسمی از درخت انجیر که پیش از سایر درختان انجیر بار آورد و انجیر آن کاواک و کم شیرینی است. ( ناظم الاطباء ) :
گه ز ناپاکی ز بادانجیر بید انگیختند
گه ز خودرائی ز بیدانجیر عرعر ساختند.
خاقانی ( از آنندراج ) ( از جهانگیری ) ( از شعوری ) ( از فرهنگ نظام ).

فرهنگ عمید

نوعی انجیر که میوه اش نفخ آور و بی مزه است، انجیر بادی.

فرهنگ فارسی

نوعی از درخت انجیر است