دانشنامه اسلامی
آیه نهم سوره حجر معروف به «آیه حفظ» است. به عقیده مفسران شیعه و سنی این آیه یکی از مهم ترین دلیل برای عدم تحریف قرآن بوده و منظور از کلمه «ذکر» قرآن است. طبق آیه، خداوند قرآن را از تحریف و شبهات حفظ کرده و به عقیده مفسران به همین دلیل این آیه به «آیه حفظ» شهرت یافته است. به گفته برخی از مفسران از جمله علامه طباطبایی و زمخشری، حفاظت از قرآن توسط خداوند مربوط به همه زمان ها بوده و تا روز قیامت ادامه خواهد داشت.
طبرسی معتقد است از این آیه نتیجه گرفته می شود که قرآن حادث است. زیرا چیزی که نازل شده جز حادث نمی تواند باشد.
[ویکی اهل البیت] آیه حفظ. خداوند در همه اعصار، خود حفظ قرآن را به عهده دارد. بر این موضوع در آیه 9 سوره حجر/ 15 تصریح شده؛ از همین رو «آیه حفظ» نام گرفته است:
«إِنّا نَحنُ نَزّلنَا الذِّکرَ و إِنّا لهُ لَحفِظون»
