[ویکی اهل البیت] امامزاده علی بن حمزه (ع) شیراز. علی بن حمزه بن موسی کاظم (ع) یکی از بناهای تاریخی و مذهبی شهر شیراز می باشد. این آرامگاه متعلق به «شاه میرعلی بن حمزه بن موسی کاظم» می باشد که در خیابان حافظ و در نزدیکی رودخانه خشک قرار گرفته است. آرامگاه علی بن حمزه در دورهٔ دیلمیان و به دست امیر عضدالدوله دیلمی احداث شده و در دورهٔ تیموریان بخش هایی از آن مرمت گردیده است. علی بن حمزه علی بن حمزه در اثر فشار خلفای عباسی در 220 هجری به حال فرار به شیراز آمد. و در غاری که بعداً باباکوهی برای اعتکاف خود برگزید پنهان شد. روزها هیزم فراهم می کرد و گاهی به دروازه استخر می آورد و از فروش آن آذوقه خردیه برای خانواده به غار می برد. روزی مأمورین خلیفه او را از خالی که بر صورت داشت شناختند و گردنش را زدند و آن سر را به بغداد فرستادند و جسد را در محل فعلی (بالای پل دروازه اصفهان) دفن کردند. عضدالدوله دیلمی بر آن قبر بقعه ای ساخت و دختر سید شریف زید بن اسود را نیز به زنی گرفت و چون زید مرحوم شد او را در نزدیکی علی بن حمزه دفن کردند که اکنون این مقبره دست در شیب جنوبی پل دروازه اصفهان در سمت غربی خیابان قرار گرفته. زید بن اسود به هشت واسطه نسبش به امام حسن بن علی مرتضی می رسد. در ورودی بقعه شاه میر علی بن حمزه اگر چه کهنه و فرسوده شده ولی از نظر کنده کاری نمونه ای از ذوق و هنر مردم شیراز است. پس از عبور از دهلیز در محلی که وارد صحن می شوند بر بالای درگاه، سنگ سرخ رنگی نصب شده که کتیبه بسیار زیبایی به خط ابراهیم سلطان فرزند شاهرخ تیموری بر آن نقر گردیده است. «دانشنامهٔ تاریخ معماری ایران شهر»، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران
