دانشنامه اسلامی
کتاب ابن الصلاح، از جمله مهمترین تألیفات قرن هفتم هجری در علوم حدیث میباشد. وی در این کتاب، علوم الحدیث را در 65 علم توسعه داده و به توضیح و تشریح آن پرداخته است. او تمام آثار دانشمندان قبل از خود را در اختیار داشته و با مطالعه آنها مطالب را با طبقهبندی تفکیکی و مشخص بهصورت جداجدا با بحث منطقی در مورد هر مطلب آورده است. این اثر، پایه و اساس تألیفات بعد از خود قرار گرفته و جمعی از برجستهترین رجال علم، به تلخیص و توضیح آن پرداخته و برخی نیز، آن را به نظم کشیدهاند که اثر حاضر، از جمله تلخیصات این کتاب میباشد.
نظمی که ابن جماعه در کتاب خود انتخاب کرده، متفاوت با تنظیمات کتاب ابن الصلاح میباشد. آنچه باعث اهمیت این کتاب میشود، آن است که این اثر، تلخیص صرف کتاب ابن الصلاح نیست، بلکه مطالبی نیز به آن، افزوده شده است. این اثر که با تحقیق محیالدین عبدالرحمن رمضان به چاپ رسیده است، با دو مقدمه از محقق و مؤلف آغاز و مطالب آن، در چهار طرف و هر طرف در چند قسم، تنظیم شده است: در مقدمه محقق، ضمن ارائه زندگینامه مفصلی از نویسنده، اهمیت کتاب و اقدامات تحقیقی صورتگرفته در آن، توضیح داده شده است.
در مقدمه مؤلف، ضمن اشاره به اهمیت علم حدیث، به تعریف سند، اسناد، حدیث، خبر و فروعات آن، پرداخته شده است.
همان طور که بیان گردید، ابن جماعه، مطالب کتاب ابن صلاح را بر طبق نظر خویش و بر اساس سه طرف زیر، تنظیم کرده است: طرف اول: سخن درباره متن و نظر در اقسام و انواع آن. این خود به سه قسم زیر، تقسیم شده است:
نویسنده انواع متن را سی گونه دانسته به شرح زیر: مسند، متصل، مرفوع، موقوف، فروع، مقطوع، مرسل، منقطع، معضل، معنعن، معلق، شاذ، منکر، افراد، معلل، مضطرب، مدرج، مقلوب، موضوع، مشهور، غریب و عزیز، مصحف، مسلسل، زیادة الثقه، اعتبار و متابعات و شواهد، مختلف الحدیث، ناسخ و منسوخ و غریب اللفظ.
